KELİMELERİN KİFAYETSİZ KALDIĞI YERDEYİM. Kendi makamında aklının ve kalbinin kapılarını kapamış yüzlerin gözyaşlarıyım nefsini arı Duru sanıp temize çıkaranların kirli geçmişiyim ben acımasızca vurulan yüzlerin, korkudan sindirilmiş bağışladıkça ezilip duran ama hala bağışlayan yüzlerin. Göz bebeklerinde intikam barındıran yüzler var ya nefretle kararttıkları kalplerinin aydınlık yüzüyüm işte ben. Bir tokat gibi yüzlere vurdukları acımasızca sözlerin bedelini yalnızlıkla ödeyip uslanmaz Bir nefisle günah tartan günahkarların sevabıyım ben. Sevdiklerine iyilik sevmediklerine kahır biçen ağlayıp duran acımasız bir duayım kararmış kalplerde. Cennette ekmek de var mıdır anne diyen çocuğun kanayan yeriyim. Sevgiyim Ben hiç kimsenin cesaretinin olmadığı kör olmuş Gönül gözlerinin önünde yanmaya amade görmüyor duymuyor hissetmiyorum öylece durup duruyor bir yanım. Kutusu hiç açılmadan yitirilmiş bir armağanım ihanete uğramış bir emanetim ben. Hangi acıların da benden bahsetseler günah olarak onlara yeter işte ben onların işledikleri günahım acıyım Ben kanayıp duran bir yarayım Hasret kuşanmış kırık dökük kalplerim vuslatlı vuslatsız sevdalarıyım aslında. Dinmeyen bir ağrı sürekli ağlayan edilmemiş bir duayım kirlenmiş ellerini kaldırmaya cesareti olmayan nefret dolu kalplerin bekleyişiyim ıssız kalmış çölleşmiş hayatların Nur yüzüğüm hiç kimsenin görmeye tahammül edemediği. Ben içilmemiş bir suyum görünmeyen Bir çeşme yürünmemiş bir yolum yolunu kaybetmişlerin görmeyen gözleri duymayan kulakları yürümeyen ayaklarıyım binbir asır giz dolu kuytuluklarında yaşanmamış bir zamanım ben. Yok Yok hayır ben bir hiçim aslında kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim. Gülnaz yorulmaz 2022