Henüz yürümediğin sokaktan geçtim bugün.. Gitmediğin çay bahçesinde oturdum...Genzime doldurmadığın kokunu çektim içime.. Tenimi yakmamış sıcağına dokundum..

Henüz tanışmadığımız o anı seyrettim gözlerinden.. Ve sözlerinden dökülen o kararsız heyecanı hissettim..

Henüz...Henüz sevmediğin yüreğimde yer açtım sana.. O deli bakışını, o serseri dokunuşunu sevdim... Alabildiğine korkuyordun, utangaç susmaların gölgesinde anne kokuyordun..

Henüz ağlamamıştın avuçlarımda, henüz küfretmemiştin hayata tıka basa.. Henüz canımı yakarcasına aşık değildin bir başka adama..

İsmini bile söylemeden gidişine, sabaha kadar bende yorulup kalışına saplanıp kaldım.. Henüz öpmediğim dudaklarının tadıyla uyandım, henüz etmediğimiz kahvaltıda çayımı yudumladım..

Henüz.. Henüz ve hala hiç duymadım sesini..
Bu yüzden... Geç kalma sevgili.. Boynumda bırak nefesini..