Bazen darboğaza düştüğünde
Baktıkça gözümüzü ayıramadığımız
İnsana huzur veren çiçekleri vardır
Gökkuşağı,allı, morlu rengarenk
Sevgi ister,mutluluk kokar,huzur verir
İlgini kesersen,boynu bükülür öksüz kalır
Yemyeşil yaprakları sararır,hazan olur
Gönül bahçenden bir bir dökülür
Yüreğini bağlar karalar
Sen çiçeklerinden yol yaptın mı kendine
Buram buram deniz kokan
Kördür gözler görmez basar üstüne
Ezer geçer çiçeklerimi,al gülüm döner karagüle
Rüzgar olup,esmek istiyor bu yürek...
Yeşilırmak olup akmak,uzaklara
Bembeyaz bir papatya gibi açmak ister
Bazen de gözlerini kapatıp,öylece susmak...
Hayatın kanatlarına,sarılmış bir kelebek
Işığa susamış ölümü bekler
Çiçek açmaya hazırlanan ağaçlar 
Bekler umudun çiçeklerini
Bugün yorgun bedenim,dizlerim tutmuyor
Mutluluğa uçan bir kuşun kanatlarına
Yüreğimde kalan biraz sevgi
Biraz hüzünle beraber
Katlıyor yüreğimi gönderiyorum sana...
Dağ çiçeğim,hep beraber inanalım aşka
Yüzümde ki tebessümle,baharları uyandıracağım...
Sana yolladığım yüreğimin boşluğunu
Gözlerinde ki denizin esintileriyle dolduracağım...
YEŞİLIRMAK