Saçlarıma çiğler düştü bir Eylül akşamında
Beklediğim kırık dökük umutlar gelmedi bir daha
Ağladığım senin için her akşam
O istasyonda
Her gün yazdığım bir kaç mısra dudaklarımda
Sana duyurmak istediğim
Kalbimden kalbine

Mektuplar yazmayacağım bundan böyle
Diyorum ya, öfkeyle yumruklayıp
Bahçedeki şu dut ağacını
Oysa, dut ağacının ne suçu varki

Geceler tüm siyahlığı ile gelsin üzerime
Ve sen çaresizce bakarken gözlerime
Duyamazsın kalbimin feryadını
Duymamalısın !
Aşkının ne kadar yıktığını söyleyemem sana
Islandığımı sağnak sağnak gecelerimde

Sürgün edemem seni yüreğimden
Acımasız sokaklarına atılırken gurbetin
Bir Eylül akşamında
Düşmemişti güz yağmurları
Henüz saçlarıma... ama ürpertmişti içimi
Yapraklar daha uçuşmamıştı ayaklar altında
Karlar yağmaya hazırlanırken dünyama
Ayrılığımız yazgılara geldiğinde
Bir Eylül akşamında

Seni en çok ben sevdim bir Eylül akşamında
Gözlerine hasretken, içimde ılık tebessümünle
Duyacakmı ellerim ellerinin sıcaklığını bir daha ?
Bir çıra misali tutuşur yüreğim
Maziye dalarken, bir film şeridi gibi geçişir anım

Son bir umutla uzanırken ellerim
Çaresiz, yılgın, isteksiz
Elveda derim
Sana bir Eylül akşamından


Günay Koçak

22 / 05 / 2023