Bir yüzü aynanın

Eğreti köprülerinde nehirlerin
Son buluşması gerçekleşmedi insanın
Baldıran şerbeti tatlara
Hükmü sökmedi cehaletin

Say ki
Adanmışım
Fikirlerim dibek şimdi

Dadansa da dört bir yanda sırtlanlar
Umudu hep diri insanın
Sustun, zehir doldu için
Konuştun yaralandı erdemin


Toprağım şimdi
İçimdeki bütün tohumlar çimli
Ekmek, sürmekse gereği
Sabırla bekle bereketi

Ve diyecekler ki
Ne anlamı var ey insan
Kendin tükenirken
Bir mumu tutuşturma ahdının.



Öbür yüzü aynanın


Sıyır bütün kutsallarından insanı
Ve sıyrıl sığındığın limanlardan
Ardına baktıkça gözyaşı
Ardın seçilmez kahırdan

Say ki
Aldatmışım
Ben merkezim şimdi

Ben tükettim aydınlığı
Güneş bende söndü
Kandilleri örttüm
Mum fitillerini burktum


Karanlığım şimdi
İçimdeki bütün yıldızlar sindi


Ve dediler ki
Sen varsan birey olarak ey insan
Şimdi vakti kendine tapmanın



Sinan YILMAZ