HİKMET
İlahi emre ilk karşı çıkan Şeytandı
O da kendince aklına, kibrine tapandı

Nefsine uydu da lanetli İblis oldu
Cihan onun peşinden gideceklerle doldu

Ebu Cehil duydu da sesi taşı yere çaldı
Oysa ki amenna demek ne kadar kolaydı

Musa’nın elindeki zahirde asaydı
İlahi mucize ile ortadan ayırdığı deryaydı

Yusuf’u kardeşlerinin attığı kuyu derindi
Çıkamaz dedikleri karanlık gayet serindi

Lokman elbet esarette bir köleydi
Köleliğin saadetiyle zirvedeydi

Sırrı layık olamayandan saklarsın
Sırrı kendinden saklayana da şaşarsın

O kusur bende yok diye ayıplama
Başkasının kusurlarını gözünle ayıklama

Hakkın gücünü anlamada ebabile baksana
Ebrehe’nin fillerini nasıl devirdi anlasana

Nefsini doyurmaya çalışma zelil olursun
Yularını kıs, azığını azalt âbad olursun

EYY cahil! Sözüne ayar ver uzatıp durma
Başkasına akıl verip kendin kudurma….