0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
401
Okunma
gündüzler bile gece oluyorken
ben kaçamadım aklımın tımarhanesinden
pencereden uzaklara bakıyorken
tutuşup alev aldı binlerce çiçek
aklım karışıkken aydınlanamam ben ama tutabilirim yollarınıza bozuk bir fener
ileri doğru yürüyemem asla
ama hedefimi kendime çekebilirim
zemin hazırlarım herşeye
saniyelik anlarıma şekil vermek için
saatlerce düşlerim
çok şık ağlarım fakat
gözleriniz sadece ağladığımı görür
benim beynimin yoktur yargıçtan farkı
sürekli kendimi yargılarım
yargıcım yargılarken ben duruşmada ki
izleyiciler gibi izlerim , karışamam hiçbir şeye
ben kendi hiçliğimde yaşıyorum
hiçbirinizi tanımıyorum
5.0
100% (2)
