ısınan soğuğun sarılışına yelpaze açan
uçucu kanatlar..





akşam sırrının kır aynasında tozlu parçalar
yalnızlığı derinleştiren bulut uyanışı.
saçlarını yüzüme saran yamaçlar
dalgınlığın trenleriyle içime uzatır
yaşlı ağaçların koyu gölgesini..




hüzünlü camların kör ışığına
usulca düşen seyir
gecenin ve yeşilin ayakları..
sade gürültüsüyle şarkısını söyler
sessizliğin..
geçip gider kendi sesimden
onca yaprağıyla yol.
karanlığın ölüm soğuğu
varla yok arası uçurumun
dizili sarkaçları..




buz tutmuş günün darağacı
çatılara sinmiş tek başınalığın uykusu
görmüyor dışarıdaki yağmuru
ne yaman kuyu gözlerime
gecedir bu
uzakları g/özler
cümlelerimin büyülü çanağında
evler,ağaçlar
yarı kapalı kirpiklerimde
kimseyi ağlatmasın
kimse ağlamasın


Ahh
parlasa güneş
sabır tohumlarının rüzgarla dans ettiği
çiçekleri öpsem
dökülse dallarından yağmurun omuzlarıyla kızıl taneler
perde perde genişlese bahar
lakin gecedir bu
giriverir aralık kapılardan
tozlu yollar..

dudaklarımda eriyen mavinin
renk çığlığı

...