Herşeyi bıraktım bir kenara
Elimde avucumda ne varsa
Bir kuğuyla paylaştım
İlk kez izin verdi onu sevmeme
Tüylerini okşadım
Öyle mest oldu ki
Onu daha çok sevmem için
Öylece kalakaldı suyun kenarında
Ben gidene kadar ayrılmadı oradan
Sevmek öyle yüce duygu ki
Sevebilmek her canlıyı daha da yüce




Midye kabukları topladım çakıl taşları arasından
Kalbine seyahat eden geminin güvertesindeki martılar geldi yanıma
Sevgiyle böldüğüm simidi yediler
Çığlık çığlığa teşekkür edip
Arkalarına baka baka gittiler



Güneşli
Güzel bir gündü
Tabiat ana iyice uyanmıştı uykudan
Elimde tarçınlı, karanfilli, elma sirkeli, kurkumalı, ballı bitki çayım
Kapatıp gözlerimi
Huzuru yudumladım
Çok şükür




Bak sevgilim
Kiraz ağaçları da çiçeğe durmuş
Dağlar yükünü atmış üzerinden
Sessizce uçan ördek sürüsü
Karıncalar yuva yapmış Rhein’ın kenarına
Bir balıkçının küçük teknesinde emektar radyosunda çalan
"Biz ayrılamayız" ,şarkısı
İki at koşturuyor
Dans ediyor kırlaşan saçların ellerimde
Lila renkli kır çiçeği gülümsüyor
Ayak tabanlarıma toprağın sadakâti işlemiş
Teee oralardan kokunu getirmiş rüzgâr



İçimi çeke çeke
Mırıldanıyorum
Bütün evren duyuyor
’Ne çok özlemişim".







nagihan