Herzamanki gibi mektup yazıyorum kendime ..
Hayattan umutlardan öteye ahraz hayaller kuruyorum..
Her düşü hayra yormaktan bitap düşmüş mısralarım..
Kalabalığın arasında arıyor gibi anılarımı gözlerim.
Bir hicran yarası tam göğsümün ortasında hançer gibi..
Yıkılası bu şehre yenik düşmüş kelebeğin hüznüyüm ben..

Kaç kez yola çıktım yüreği mühürlü anne gibi..
Kahır değil sitem değil pişmanlık hiç değil adı yok.
Duvarlardan kan sızıyor yakamoz yerine..
Gecelerim bitmeyen yollardan uzun düşlerim ziyan..
Her aşk sadık bir mecnun yetiştirirmi diyor içimdeki ses..
İlkbahar karı misali damla damla eriyor asi umutlarım..
Güneşten çalım yedim bu ne boran..

Turnalarımı uçurdum acıların doğusuna..
Kar tanecikleri yağmayın umutlarıma..
Herzamanki gibi mektup yazıyorum kendime..
Umutlarımdan muştular bekliyorum bağı çözülsün acılarımın..
Toprağın bağrında çatlasın umutlarım gibi tomurcuklar..
Nabzımda atan kan gibi yenilensin nevbaharlar mevsimler..
Yakamozlarıngözlerinden nur aldığı demler nerde..
Yeni başlayan taze güne merhabalar nerde..
Erguvanlar sabırsız laleler mağrur..
Toprakların altında kalan papatyalar nerde..

Semalardan indi melekler canları yok eden baranlar nerde..
Buse yasak zülüf yasak bu şehir tuzak sevda nerde..
Düşlerim semaha durmuşbeynim zonkluyor..Zaman su misali mil çekilmiş gözlerimdeki ninni nerde......nerde....
KATYA
26.04.2023