Alnımdaki çizgiler sızlar içine
sessiz
Kanımla silerken ben
gözyaşlarımı
Aynalar yüzümü göstermekte
hevessiz
Dilimde kelimelerin
o suskun
ve kanlı tadı

Kendi sahillerine vurdukça şu
yüreğim
Yalnızlıkla çevrili dipsiz ufuklarına
Karıncalanıyor kanım damarlarımda
Kör karanlıklarda
saklanıyor ışığım

Söndürülürken her gün gecelerim
şafakla
Düşer önüme gündüz gölgesi
yüreğimin
Sonsuz bir ufuk çizer bakışlarım
boşluğa
Kaybetmiştir yerini dağlarım
ve göklerim

Silkelerim durmadan tozlanmış
bir denizi
Dudağımda hâlâ yedi denizin tuzu
Ardımda bıraktım ben artık kendimi
Sürüklüyor bir nehir
bitmez susuzluğumu

Saatlerin akrebi zehirlerken zamanı
Odam geceleri sığınağım
tabutum
Çoğalırken ayrılık durmadan
aramızda
Yokluğunu kemiriyor geceleri
gözlerim