Mesele her sonunda bir günün yitirmeksizin özü
Yarını açabilecek yüreklilikte korumak değil mi beni
Kimden gelirse gelsin, ne kadar güçlü olursa olsun
İhanete direnmenin gereği olan duruşun ağırlığı çok büyük
Belki de bundandır sırtta taşınır durur da yüksünülmez
Ve ilhamı bir veren olur, sabırla yere düşülmez.

Duruştur yerinde o, kiminde derince bir bakış ve belki
Tüm cazibelerine karşın seni yoldan edecek renklere
Kısacık bir andaki hezeyanlara mertçe göğsü geriş,
Zaman zaman tüm günü solurken, birden de tükeniş
Planında hayatın ivedilikle verilecek ve can yakan
Uğruna taşıdığı kıymetlerin bedellerini soylu bir ödeyiş.

Zaman değişir, yollar, sokaklar dönüşür moderniteye
Suretler tanınmaz olur, hamlıktan kemâle çıkılır yokuşta
Ne inerken kaçırılır ayar, ne de çıkarken denilir öf,
O, içimizde ve derininde durur tüm döngülere rağmen
Fıtratın asil çocuğu namıyla hem de dimdiktir, pahasız
Bütün musibetlerde sigortasıdır hayatın, tartışmasız.

Olmasa da seni tartacak kefede mal, olmasa makam
Asla değişmem bu izzeti, ayak altına da aldıramam
Ondaki kudreti bir kere tattım ya, gerisi sadece detaydır
Ne iki diplomayla ulaşılır ona ne de lakırtılı sözlerle
Sen istersen o konuşur, susturur azap veren cehâleti,
Yeter ki bil değerini, onca yıldır seninleydi, gölgendi.

Birileri ne de çabuk vazgeçmişti ki sendin kalan
Biliyordun içten içe özünü mevzuunun, neydi seni tutan
Söz veren çoktu ve fakat uzaktı diller samimiyetten
Yürekten inanarak dile geldi lügât ve ölümüne
Ezildin, büküldün, terin dahi soğumadan düştün yola,
Dönüşü yoktu senin için bu yolda, hem de dimdik
Sarsıldı yer, gürledi gökler, her bir yanı inletmiştin
Asil kılan bu yanın ya, alkışa değendir o asaletin.

Gelip geçerken şu yeryüzünden dipdiri bir o kalacak
Suretin, adın, sesin dahi zamana mağlup olacak
Sadakatin yok mu sadakatin, cümlesi hep dem vuracak,
Bil ki senin ardından da, bir tek odur haykıracak…


Oğuzhan KÜLTE