Gün batımına
Çalındı hayata dair biriktirdiklerim
Tutsaktım yaşamın kıyısına sanıyorken
Bir ölüm sağanağı
Çöktü nefesime.
Karanlığın sinesine kurulmuş hayaletler
Şeytanın kanarak gülümsemesine
dolandılar saçımın siyahına
Öfkesinden kuduran iblislerin tapınağından
Sinsice olanı
Tutup sakalımdan
İşte dedi sana
Sen peşindeyken ölümsüzlük tacının
Tanrının sofrasından kum ve toprak
Ve
gömmen için ölülerine kefen,
İçindeki düzen için bir yıkım
Göğün ve yerin laneti
Azgın merakına kelepçe!
Neden diye atılırken ruhum
Aklımın aynasına çökmüştü sis
Kaybetmek ve aramak sarmalında
İhanet sanılan günahın ben değildim
Sahibi
Dedikocu bir yılanın ayarttığıydı
Dişil sancılara gebe kalan şeytan
Öne atılarak
Tanrım dedi
Senin tahtına değil mi isyanı bu toprağın
Hani ateş yüceydi topraktan dedi diye
Kovduğun atalarıma karşılık
Bu acının kıssası olmalı
(Bensiz kurulan mahkemenin hükmüne
Çokça aramak duasındayken
Savunmayı unutmuştu beni melekler)
Derken
Bir ölünün gözleri sokuldu kardeş sancıma
Tanrım dedim hayır
Duyulsun
Saçlarıma verdiğin ağartıya kabul buyur
Şu hayatın öksüren acısını,
Peki dedi bir hayalet
Duyulsun kabul
Tanrım dedim aklıma sokulan sorular
Bir çay molasına sığmaz
Sana giden yönleri kaybettim
Uzun mevzu bu
Konuşalım...
Ben kanmışken
Hüküm ellerinde
Ölümün atlıları koşarak tuttular göğsümden
Tanrım dedim ne olur
Senin katına yükseldim yetim bir sağanakla
Ne olur affet.
Affetmedi
Çekilen canımdan candı
Doymadı ölümün atlıları
Çekilen kanımdan kandı
Öylece sokuldu sakalımın karasına bir hayaletin kalbi
Yaşamla ölüm arasındaki anda
koşarak varmıştım ikindisine zamanın
Şimdi ben
Kovulmuş ve gammazlanmışken
O kadar çok yoruldu ki ruhum
Gecenin karanlığı gelip çöktü gözlerime
Şimdi çekildi benden ışığın her rengi
Odam karanlık sokağım caddem karanlık
Beni hayata bağlayan ip
Boynuma urgan
Zaman ki yalnız başına korkak
Yine de
Gecenin bir vakti çalacak
Telefon sesine ayarlı
Korku çokça korku dolu.