Bilirim sevmezsin şiir
Ancak bilmen lazım
Senin koşturan sesinde soluklanan bir ruh var
Benim kelimelerimse gizlenmeyi sever şiirin kuytusunda
Senin kitabında bir satır belki yeter anlatmaya
Ama ben kısa cümlelere yükleyerek ruhumun yükünü
Anlatmam lazım
Bu yüzden benim hikayemde sen
Şöyleydin şiirin diliyle

Beklerken uzun soluklarla tüketilen zamanı
Hangi labirente düşürdüm ruhumun yansımalarını bilemedim
Her kapıda bilmecesine dokunduğum efkarlı akşamlarımı
Ses vermeyen Tanrıya serzenişlerimi
Döküp paslanmış sorularıma
Cevaplar dilendim hüznümün somurtkanlığından
Bekledim
Hayat denen masalı tüketecek kadar uzun
Umutla umutsuzluk arasında bir girdapta
Tanrım dedim bana cevaplar yolla
Derken
Emindim tükenmişken
Dipsiz bir kuyuda
Veriyorken son nefesini umudum
Şeffaf bir ruh hekimi
Dur dedi
Barınağın çalı çırpıdan
Hem
Kahramanı değilsin karanlık seslerin
İşte dedi Rabbin ilk emri oku
Tanrının kitabında yazılmamış bu kitaptan
Okudum
Kapanmaya başladı acıyan yerlerim
Okudum
Tuzu azaldı yaralarımın
Anladım
Tanrının katında kısa zaman
Ömrüme sığan yıllarmış
Beni kurtaracak Tanrının gizemli sözü
Şeffaf bir ruh hekiminin dilindeymiş
Bilmen lazım
Karanlığın koynuna sokuluşum azaldı
Kısaldı uykuya çalan yorgunluklarım
Hüznün tapınağını bıraktım
Yeniden aklım uzlaştı kalbimle
Hekimin sevinci hastasının şifasındadır ya
Bilmen lazım
İlaç oldun
Yıllardır hüzne prangalı bir mahkumun esaretine...