Ağıtlarıma bir teselli
Feryadın gözyaşlarına ışık
Karanlığın kalbini yaran hüzün
bir çiçek,
Kokusu düşer her gece sol yanıma
Sol yanım düşer
Bir kurmacaya
Kumarbazın kaybeden oyunu
Nasıl desem
Anlatmaktan tükenen yanlarım
Sırrımı söylesem
Gecenin çobanı şaire
Islak kelimelerinden
Bir köprü
Yapar mı ruhumla bedenim arasına
Kelimelerimi çaldı tanrılardan biri
Ne önemi vardı
Lakin hüznümü bıraktılar
gecemi de
İyi de kelimelerim yokken
Nasıl taşsın kalbim,
İçine biriken tuhaf acılardan.

Şiire düşen ilham
Ruhuma batan kıymıklara cezaydı
Göğsümün sıkışıklığına nefesti
Gözyaşlarımı susturan.

Şimdi bu nasıl bir gaddarlık desem
Öfkenin hangi rengine tutulurum bilmem
Bu yüzden söyleyemem
Ama Sen bilirsin yine de
Şah damarımdan yakınlığım

Ağlasam toprağa kara kış olacak kadar
Acınan bir zavallı olur muydum gözünde
Ağladım sokakları sürükleyecek kadar
Ama nedendir bilmiyorum
Sanki sesim duyulmuyor
Ya da anlamıyor dilimi
İyi de var edenimsen eğer
Günü gelmedi mi
Nefes alma vaktim
Gecenin kursağından
Aydınlığın ciğerlerine....