Yetim çocukların ağlayışın bilirim
Yıkılmış sokaklar ,evler misali içim
Son mektubun geldiğinde
Sanmıştım ki bitişi bir hasretin
Göğsümde kırılmış cam parçaları gibi geldi
Bakışım boş sokaklara

Kıyılmış tenimde yitirdim tüm sevileri
Unutmak mı acıları ? ya da unutabilmek
Notaları gözlerimde çakıyor senli şarkıların
Hava,su,ekmek gibi, bir nefes gibi
Ben sana mecburum ,yine sana / ki

Bak, yeşillendi evren mor çiçekler açıyor
Ve kaçıncı sümbüllerin açışı evimizde
Yoksun ya ;
Göz pınarlarım paramparça
Bakışlarımda solmuş ışıklar
Gel kurtar beni bu
Yalnızlık limanlarından yeter !

Ayrılığını artık
Bir darülcaze örneği gömmek istiyorum
İçimin hücrelerine
Diriltmek istiyorum
Can çekişen senelerimi
Erikler de çiçek açtı, bu kaçıncı
Dönsen bir de bana baksan
Sararıp dökülen Sonbahar’a döndüm
Gelen üzüyor, giden eziyor
Umutlarım yıkılmış duvarlar gibi
Bir harabe ki, altındaki ben !
Uzat ellerini tut ellerimden
Ben sana mecburum, bilsen ki
Yine sana !
Hep sana !
*

Günay Koçak

09. 04. 2023