Aklımı, sevgiyle edip dört köşe
Çaldırmayan söze güler geçerim
İşittiğim zaman hayale, düşe
Daldırmayan söze güler geçerim

Yârin cilvesini ince sızıyla
Sevda bestesini yürek sazıyla
Gönül testisini aşkın özüyle
Doldurmayan söze güler geçerim

Hak tanımaz kafasıza haddini
Canı yakan vicdansıza haddini
Han yerinde vefasıza haddini
Bildirmeyen söze güler geçerim

Kelimeler çıktığında buradan
Olmamalı dilin hakkı sıradan
Aradaki düşmanlığı ortadan
Kaldırmayan söze güler geçerim

Mumyalayıp ariflerin sözünü
Artırarak şiddetini, dozunu
Riyakârlık yapanların benzini
Soldurmayan söze güler geçerim

Hiçlik makamının olmaz koşulu
Ölmeden ölenler bilir usulü
Beladan Mevlâ’ya götüren yolu
Buldurmayan söze güler geçerim

Haykırınca muhataba sesini
Bir çırpıda aldırmalı dersini
Söylenince kulakların pasını
Sildirmeyen söze güler geçerim

Yüreğin sesiyle edince hitap
Anlayan çıkar mı s/özünü acep
Delibal’ın felsefesi böyle hep
Güldürmeyen söze güler geçerim

DELİBAL – Celil ÇINKIR