İçtiğim şerbet
Aşkın münazara ettiği yetim yürek
Malulen emekli kalbim
Aşkın kıblesinde saklı esaretim
Ve işte cesaret bulup da yazdığım şiirler
Ama cesaret değil sizi severken
Esaretinde bu aşkın gıyabında tetiklenen yürek sesim

Kamçısıdır bu aşkın, sahip olduğum sessizliğin
Mefkûresi ömrün ve sedeften düşlerim
Manen zengin kalbim maddeyi reddeden bir beşerim
Ve gıybette eşrafım
Bense kıyama durduğum kadar kıyılan içimden
Sökün etmekte hecelerin kaynakçası
Aşkın ezici nüansı
Özlemimse kendime
Renklerden pembeyim ve müşkülüm
Mücbir sebeplerden de sevmedim ben sizi, bayım.

Azade düşlerden arakladım yalnızlığı
Kundaklandı madem mabedim
Matemimi çok görmeyin bana
Münazara ettiğim iç sesin
Kıymete bindi nicesi
Sınandığım defalarca kıyamet öncesi…

Rengim solgun
Rakımım engin
Rütbem tescilli
Asker adımlarında yalnızlığın
Apoletim ve yaşlarım nemli
Ve işte infilak ettim ansızın
İzahı zor, bayım
İnkârı ne mümkün?
İade-i itibardır yazdıklarım günbegün
Yaşaran yeşeren gözlerimde uçuşan noktalar
Belki de kör nokta addedilen yetim yüreğim ve mizacım.

Körü körüne yaşamışım bir ömür
Korunda acıların köhne lahitlerin
Kırık namelerin nidalara hükmettiği
Fısıltısı yüreğimin
Ve işte ayyuka çıktım
Aylak aylak gezdiğim şehrin yollarında
Arnavut kaldırımlarından sektim aşkın hatırına:
Gıyabında yetim varlığımın
Müdavimi olduğum satırların nüktesi
Tutkusuyum ömrün gel gör ki
Diğer cihanda gözüm.

Nurdan yağmur
Candan sevgim
Cihanda gezerim tavaf ederim
Dervişin zikrine fikrine eşlik eden
Cübbemse yerleri süpürürken
Ben asla yenik düşmedim ve sinmedim de
Sinemde saklı her hece evrenden hediye
Atıl yüreklerde saklı nice kin nice öfke
Abartısız sevdiğim kadar
Albenisi evrenin saklı tuttuğum kaderim ve keder
Azık dolu heybem elbet beni bir ömür besler
Yürek bestemde şakıyan notalar
Güftesi ölgün addedilen rotamda takılı adeta radar
İzafi bir gün gibi
İdare lambasında geçen ömür gibi
Arz ettiğim neyse talep bulmadığı aşikâr.

Azadesi olduğum yolun bitiminde rüzgâr, bayım
Esen yelde saklıdır nazarım ve sevdam
Afaki gölgelerden uzak durduğum kadar
Yetim başımı İnşallah sevecektir Peygamber Efendim
Ben ki:
Yalnızlığın hicrinde
Ben ki:
Aşkın gizinde
Ben ki:
Havsalam almasa da yaşadıklarımı kat ettiğim ömrün kat izinde
Ben ki:
Bir bulutum ya da bir çiy tanesi
Unutulduğum kadar umudun yerleşkesi.

Nispet eden hangi duyguysa izahı yok
Kimi geceler aç yatsam ne ki ya da tok
Ve tok sesi kederin
Bir insanın canı daha ne kadar yanar ki, bayım?
Yamalı yüreğimde saklı devasa cihan
Aşkın mübalağasız ıskaladığı şu mevsim
Meali ölüm olan son nefesin
Uzağında kaldığım kadar çocuk yaşımda öldürdüğüm nefsin.

Azar azar çoğaldığım
Bir batında doğup öldüğüm
Zemherinin çağrısında
Ağrılı ağıtlar
Yalnızlığın kıblesinde saklı ruhum ve sevdam
Mevsim gibi delik deşik
Sözcüklerimse benden ve yalın
Bir ömürlük uykumdan meğer yeni uyanmışım
Gözüm kapalı yaşadığım, sevdiğim aşikâr
Haznemde saklı yangın
Ve ilk kurtardığım kalemim ve yüreğim, bayım.

Kandığım kadar kanadığım değil asla yalan
İzindeyim sonsuzluğun
Ölümün ertesi yeniden doğacağımın da müjdecisidir yazdıklarım
Yaktığım gemiler ne ki?
Yakardığım sadece yüce Rabbi
Tek sığınağım bildiğim.
Ne çok da geçmişim kendimden
Ne çok ne az sevilmişim hasbelkader
Haytadır ruhum ve haylaz mevsimde saklı yüreğim
Bir içimlik addedilmesin de asla sevgim ve şiirlerim
Sinemdeki sonsuzluk hisli ile serildiğim zemin ne ki?
Yaşadığım kabir azabından azade edildiğimin ertesi
Varlığınız ve yokluğunuz, bayım
Vardığım değil veda ettiğim



DOSTLARDAN İNCİLER...

Z/amansız gidişleri sevmedim dedi.
Hoşgelmesiz elvedaları da

Kimse, kimseler sevmezdi aslında.
Bu fasılda, hem aslında.
Bir mevsim edebiyatı doğdu.
Yazdım da, yazmadım da çoğunu.
Kırdım bloğumu.
Deniz çırpındı.
Dalgalar arttı.
Sonra duruldu.

Unuttum ışıklı kıyılarda.
Unuttum karanlık kuyularda.
"Bir teselli ver, bir teselli ver...

Taşların yaşı yoktur.
Gözyaşı yoktur.......TEŞEKKÜRLER DENİZ TAYANÇ HOCAM