Bir umut mektubudur bekledigim
Yağmur dolu bulutlardan
Doğmayı bekleyen güneşten
Bitmeyen şiirler düşlüyorum
Karanlıklarda yol alan
Yer altındaki ugultular gibi
Bir umut mektubudur
İçimdeki - gel - çağrıları
Şiir şiir sen oluyorum

Gözlerim nöbette penceremde
Bir gece bekcisi oluyorum
Ard arda gelen ardcilar gibi
Kırılmaya bekleyen
Kırık sokaklara dönüyor yüreğim
Bir sarsintida dunyam
Gel birlikte tutalım
Titreyen yüreğimi

Artık ayrılık duslemiyorum
Kapılar açık, yollarda bekliyorum
Bir umut mektubu olsun
Ansızın şehre sızan rüzgarlar gibi
Titremeler içinde yüreğim
Artık alıştım
Birlikte vuruyoruz kalbimle
Seni beklerken
Şiir şiir sen oluyorum
Korkulu akşamlarda

Sokaklarda solmuş renkleri
Tekrar canlandırmak istiyorum
Geldiğinde, yıkılmış viraneden
Korkma diye
Bu gün erguvanlar açmış
Birazcık sevinç umut doldu içim
Yinede... tüm bildiklerimi unuttum
Sen gittiğin gideli
Hep saçma mektuplar
Yazıyorum sana
Ama ; yalnızlığıma ver
Kimsesizligime
Ya şu en son bak, başıma gelene
Sana kavusamadan
Göçük altında kalacağıma
Korktum en çok
Biliyor seni beklediğim
O
Belki bu yüzden izin verdi
Bekleyislerime

Hep senin için dayaniyorsam
Kar altında usudugumde
Aç kalsam , susuz kalsam
Yorgun, uyumasam
Senin içindi tüm cilelere
Bu denli direnmem
Yürekten gönderdiğim
Acil mektuplar Allah’a
O beni duyup ; bir anne yüreğine
Teselliler gönderdi
Şu satırları yazarken;
Göz yaşlarim yine sana yağıyordu

Senin mekanlarına doğru gönderiyorum
Dualarimi
Bir kuş iç güdüsüyle uçup
Pencerene konuyorum
Seni seredip saçlarını kokluyorum
Ve her şekilde ayrılmiyorum yanından
Ne kadar ayrılık varsa da aramızda
Hadi ayırsin !
Ellerinde kapkara çakır dikeni ile
Bekleyenler
Yüreğimden yüreğine yolları
Kapatmaz ayrılıklar

Sil içimdeki hicran yarasını
Çevir gozlerimi güneşin doğusuna
Sokaklar ağlamasın
Yıkılmış viraneler yapılsın
Bir bayram sabahı sevinçleri
Dolsun mekanimiza
Sil icimdeki hicran yarasını
Ne olur Allah’ım


Günay Koçak

Ankara