Bu depremin şiddetini, sismograflar ölçemez!
Yurt sathında deprem oldu, benim asil milletim!
Siyasete soyununca, iş bilmeyen dört çömez;
Bu yarayı onaramaz, hiçbir nesil milletim…

Bir senedir bir masada, derde çare umanlar!
Şimdi deprem yangınından, yükseliyor dumanlar!
Türk’ün gerçek birliğine, gözlerini yumanlar;
Artık bizim gözümüzde, aynen fosil milletim…

Biz Türklerin örfünde yok, tükrüğünü yalamak!
Doğru mu tüm, umutları, bir çarşafa dolamak?
Boşa mıydı bunca zaman, bu bahçeyi sulamak?
Şimdi bize lazım hemen, acil tafsil milletim…

Verilen bir sözden dönüp, tarih yazmak mümkün mü?
Bir söyleyin bu dönüşler, bizim asil Türk’ün mü?
Gittiğiniz bu iz bizim, önder Atatürk’ün mü?
Bunlar bizi hiçbir zaman, etmez temsil milletim…

Bu depremden çıkan sesler, içinize sindi mi?
Enkazın tüm blokları, tepenize indi mi?
Bu enkazda kalan, imam kayığına bindi mi?
Şimdi gözden akan yaşı, bari sen sil milletim…

Söyleyin biz şimdi kime, inanalım ey halkım?
Umudumuz ilkbahardı, hem rengârenk bir alkım!
Demokrasi bağında hiç bize kalmadı salkım;
Neden yok hiç vatanımda, tek mümasil milletim?

Karaman-2023/03
Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Bir elden bir şey olamaz, var iki elin sesi,
Halktı pür dikkat kesilen,alıp vermez nefesi,
Demek ki pazarlık varmış, al külah verin fesi,
Tahtadan masada kalan, beş embesil milletim..........Nurettin GÜLBEY