Acılar yaşıyoruz, yürekler nar olurken.
Milletin kaderini, çiziyor birileri.
Felaket zincirini, kırmamız beklenirken.
Şaklaban delileri, oynatır birileri.

Her acıdan bir nema, çıkarmak olan derdi.
Bu gün değilse yarın, aynı olacak yurdu.
Bilmiyor ki yaradan, yaşatır aynı derdi.
Umurundan bihaber, yaşıyor birileri.

El haya minel iman, demiş peygamberimiz.
İmanı olmayandan, nedir beklediğimiz.
Şu acılı günlerde, millet iken derdimiz
Hayasını kaybetmiş çıkıyor birileri.

Utanma duygusudur, Hayanın öz Türkçesi.
Komşuda yangın varken, benzin taşır nicesi
Utanmaz arlanmazın, mal kapmak düşüncesi.
Hadis deki guruba, giriyor birileri.

Edep yahu deniyor insafı kaybedene.
Hayvanda bulunmuyor, edep denilen perde.
Yangından mal kaçıran, şu matem günümüzde.
Hayvandan da aşağı, edepsiz birileri.

Al senin olsun dünya, bir dakika süresi
Bazen beş dakikadır. aynıdır neticesi.
Yer ile yeksan olmak, bil’ ki an meselesi
Bile bile ladese koşuyor birileri.

Dört kitabı hilafsız hıfzetsin anlamı yok
Faysal gibi yaşayıp, Ömer’den dem vuran çok.
Sırçalı saraylarda, Fakirden haberi yok.
Edep siz zümresine girmez mi birileri.

Kimi si yanmaz tabut, kimisi yanmaz kefen,
Ölüm sonuna dair atıyor bol keseden
Allah’ın adaleti geldiğinde aniden.
Belasını bulacak o zaman birileri

İnsanlık dersimizdir Dünya okullarında.
İnsana saygı vardır Bütün müfredatında.
İnsana ihanet yok İslam’ın kitabında
Rasulullaha rağmen, yapıyor birileri.

Yaşıyoruz acıyı, kederi, hep birlikte.
Yek vücut olmuş toplum milli seferberlikte.
Yarışırken milletim, adeta iyilikte,
Elinde; benzin, Ateş dolaşır birileri.

Kaç kez acı yaşadı bu millet son yıllarda.
Kaç canımız kayboldu, ters kurulan yollarda.
Hesabı sorulacak nutku hafızalarda.
Geçmişi bir çırpıda siliyor birileri.

Maraş, Antep, Adana, Hatay, Kilis ve Urfa
Malatya, Adıyaman, Osmaniye, Adana.
El aziz, Diyarbakır, acılarda yan yana.
Ölümlere ağlarken, toplumun dirileri.
Bu acılar içinde dans eder birileri.