Hani dinecekti gözyaşlarım
Unutacaktim huzunleri ,acıları
Hani dinecekti agidim
Bitmeyecek sanıyorum bu dram
Gelsen unuturmuyum ; görsem gözlerinin
Güldüğünü unuturmuyum
Bu içimi delen acılarımı

Bak sen uzaklarda hüzün ve endisede
Ben se terketmisim kentimi
Mecburen demissem de
Bir parcami birakipta gelmişim

Hani biliyorsun küçücük şeyler mutlu ederdi beni
Ne yapsam olmuyor neleri kaybettim gidişinle
Şimdi bir fotoğraf üzerinde sevdiklerim
Hepsi de mutlu bakıyor
Ve senin gözlerin gülücükler dudaklarında
İşte yoktur bazıları da
Ne çabuk veda etmeden gittiler
İnanamıyorum
Çok tuhafmis bu hayat
Bakıyorsun ki bir sabah
Gitmişler veda bile etmeden sonsuzluğa

Ve yeniden başlıyor
Sabahlar akşamlar
Ama rengini kaybetmiş bir dünya
Dünya iki yüzlü anlıyorsun
Yalnızlığında vefasizligini
Penceremdeki bakan gözlerin
Vefasizligini uzanan ellerini
Bomboş bırakan ellerin

Sen karanlık gece
Huzur ver artık mekanima
Yıkma üstüme üstüme
Çatlak duvarları
Birde kilit vurmusum kapilarima
Sancir kivranir gün boyu
İçime oyduklarin
Ve gözlerime dolan seller
Gozpinarlarimda
Dokun dokun ellerinle
Dinsin
Artık bu deprem agitlarim


Günay Koçak

2. 3. 2023. Ankara