5
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
624
Okunma
O sessizliğe bölünen harita içim
Karanlık ışıklı pencereler
Gözlerime cesed kuşlarıyla seğirir
Çoğalır uçurum her suskunluk sonrası
kanamaya
Buzul misilliğin kimsesiz yüzünde
Yok olmanın günlükleriyle her gün şiirler yazarım
Siyahın en ince çizgisinde bir çocuk kendini ararken
Delirir sözcükler sonsuz yalnızlığa
Duvarlara gizli tebessümün
Kırık dökük odalarında ellerim
Gölgesi düşen sabahın ikindisinde uykulu derinlikler,yaralar ve suretler
Hayatın dünle koşusunda suları çekildi şehirlerin
Büyüdükçe kaybolduğumuz yollar,zayıf vakitler
Toprağın teninde üşüyen sırtlar
Şubat biterken
Gittim kendimden ötelere
Yazdığım satırlar düşerken ölümün kıyısına
Duygularım sağanak
İçim, bir dağ abidesi
...
5.0
100% (16)
Cevap Yaz