Kış günü harmanıydı, savruldukça savruldu
Mahşer günü insanlar, ora bura kaçıyor
Koskoca apartmanlar, devrildikçe devrildi
Soğuk ayazdan kötü, bedenleri biçiyor.

Dünkü ezel şehirler, yıkıldı enkaz oldu
Sanki yerin dibine, çakıldı enkaz oldu
Camiydi, hastaneydi, okuldu, enkaz oldu
Bin yılların öfkesi, gelip bizi seçiyor.

Dudaklar kıpırdamaz, konuşmaz tatlı diller
İki büklüme dönmüş, tutmaz dizlerle beller
Nefesi buzlar kesen, tir tir titreyen eller
Doğmak bilmeyen güneş, kara ışık saçıyor.

Yüreğimiz yanıyor; dışı, içi, özüyle
Bedenler ıslak ıslak, bakan iki gözüyle
Karla yağmur nikâhlı, evlenmiş yeryüzüyle
Poyraz, tipi, fırtına, üstlerinden geçiyor.

Finalde fark etmiyor, Cennet kuşu adları
Arşa doğru koşuyor, Burak denen atları
Günahsız yavruların, nurdandır kanatları
Küçük küçük melekler, gökyüzünde uçuyor.

Yardımlar altın olsa, dağıtmıyor efkârı
Hepsi deprem şehidi, yok kokarı -akarı
El pençe divandadır, genciyle ihtiyarı
Kevser ırmaklarından, sularını içiyor.

Necati dayanamaz, omuzlarda canlara
Allah rahmet eylesin, bu güzel insanlara
Bu gün lânet okuyor, körelmiş vicdanlara
Cennetin çocukları, ahirete göçüyor.

Necati OCAKCI
11.02.2023
ANTALYA