gördüm ki,
yoluna yol belleyipte g’özlüyormuşsun
dudağında özümseyen bir laleyi
sen ki gövdesini bend etmiş kale,
ah ki surlar içerisinde İsrafil’in sûr’a üfürdüğü ney’din.
lehçesinde aksanlık olan ben,
sürç’i lisanında özümseyen bir lale için durduğu..
uyuttuğun bu zihninde aşk
derûnunda bir kasvet bu aşk
dokunamadığın içimdeki sancı
özümseyen bir laleye sanrı
taş olsa çatlar
çatlayan yerden budaklanır -ah bir lale.
dursuz duraksız kal inme inmiş dudağımda
yutkunur her sözcük
karşımda belirir bir lale..
diyemem, al sök içimde büyür bu sanrı
beni benden alıp beni sen eder bu sancı
kalbimin içinde yutkunduğum kelimeler
pürmelâl
toparlanmak için teselli ettiğim
sözcükler alabora..
susacağım.
içimde ölü kuş sürüsü
kargaların defni öğrettiği bu zamanda
seni içimde yok etmeyeceğim .
yine de belirir karşımda
beni hiç eder özünü benimseyen lale..

lâmekan