Eşsiz bir mevsim di gözlerin alnilam
Ben uykusuz gecelerde seni sayıklardım
Türküler çağırır kirpiklerine şiirler yazardım
Birkaç yıldız kayardı sabaha karşı deniz üstünden
Seni izlerdim zümrüt bahçesinden

Kıraç topraklara ekerdim göz yaşını
Satırlar boyu ağlardım
Bir kalabalık yıldız sürüsü kovalardım
Yokluğun yaklaşırdı yanıma
Annemin kokusunda seni arardım
Damağım acırdı /gece uyurdu seni yazardım

Zillet bir karanlıkta adını sayıklıyorum
Senmi geliyorsun şu aralıktan yoksa yokluğun mu göremiyorum

Ah alnilam ne çabuk geçti zaman
Ne seraplar gördüm zamanlarda inan
Bir keresinde sana geliyordu ayaklarım
Ben gelirken sen kaçıyordun
Sen kaçarken tökezliyordu ayaklarım

Yağmurlar yağıyordu benzime
Kaybediyorum seni gözlerimden
Toprak yeşeriyordu çorak yerinden
Hatıralar siliyorum bilmiyorsun
Çokca canım yanıyor alnilam söyleyemiyorum

Zillet bir karanlıkta adını sayıklıyorum
Senmi geliyorsun şu aralıktan yoksa yokluğun mu göremiyorum

Kafkasyanın yüksek dağları geliyor aklıma
Kendimi bir sefere atıyorum
Ne seferler kaybettim alnilam senin hatrına
Yolculuk boyu birşeyler karalıyorum
Siyah rengin soluyor kallemimde
Kalem ne çare yokluğun yazan gözlerimde

Ya hiç gelmseydin
Ya hiç geçmeseydin diyorum
Ben diyorum zaman bölünüyor alnilam
Zaman beni bölüyor birkaç parçaya
Ya hiç gelmeseydin geliyor aklıma
Ben seni kaybediyorum senin hatırına


Zillet bir karanlıkta adını sayıklıyorum
Sen mi geli geliyorsun şu aralıktan yoksa yokluğun mu göremiyorum