Ne taşa sitem eder ne dikene ah derim
Yolum geceye düşse vuslatın sabah derim
Asıl sensiz geçerse hayata günah derim
Kaybolsam aşk ilinde ölmem sen bulsan beni


Sevinç baltayı kırmış bir hüznün en has’ında
Bir ürperti var yine ruhumun tenhasında
Hasret Kenan kuyusu Yusuf’ ben ortasında
O Bezirgan sen olsan çekip sen alsan beni


Her mevsim yüreğim de şimdi bir güz yanığı
Büyütür içim de ki şu bahtsız yalnızlığı
İstemem saraylar da bitmeyen sultanlığı
Köle diye bir ipe alıp dolasan beni


Sarılsa’n kollarında can bulur yüreğim can
Susar şu içimde ki hasret adlı afacan
Ne Yakutlar isterim ne İnciler ne mercan
Umudun her rengine çalıp bulasan beni


Ne geri çekilirim nede korkup kaçarım
Demem ki ümitsizim demem ki çok naçarım
Toprak değil taş olsa yerim yine açarım
Bir gün o göz yaşınla gelip sulasan beni


Sen olsan ağlayanım gözü yaşlı züleyha
Zavira’lar gül kokar yar olur ıssız tenha
Seve seve el açıp mabedler de Allah’a
Yar diye dualar da bulup sen alsan beni