3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
448
Okunma
Bir tren istasyonunda yedim dip dalgası vurgununu gözlerinden.
Yelkovan akrebi kovalamaktan vazgeçti yokluğunda
Gözyaşlarım avuçlarımı doldurduğunda
Zamansız sancılar sardı yollardaki durakları...
Hangi düşe başlasa yüregim,
sevinci hapsoldu boynundaki al yazmaya.
Gün kızıllığı çalarken geceyi gündüzden
Bir tek işareti bekledi yorgun sözcüklerim
Ne ben duydum sesindeki sessizligi
Ne sen gördün sallanan mendilleri
Nasıl geçtiyse katar katar trenler bensiz gönlünden
Her istasyonda yazılmamış bir mektubum kaldı sana.
Düşlerimi yükledim isli bir şimendifere
Duman duman savurdu gectigi bozkırlara...
Not: Resim çalışması bana aittir.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz