Ben sana dağlardan bahsederken
Sen bana yeşilliklerinden bahsettin
Nasıl aşacağız diye düşünürken
Hiç düşünmeden el uzattın

Korka korka elini tutarken
Defalarca düştüm sen kaldırdın
Adım atamayacak hale geldiğimde
Oturup başımda kalkmamı bekledin

Yavaş yavaş o yolları aşarken
Önümüze engeller çıktı
Sen o engellere göğüs gererken
Ben sadece sessizce ağladım

Dağın zirvesine son adımlar kalmışken
Fırtına çıktı toprak kaydı
Uzun zamandır yürüdüğümüz yol
Birden başa sardı

Biz pes etmeden ilerlerken
Zirvede birilerin olduğunu farkettim
Sen bana yürü derken anlamsız olduğunu söyledim
Zirveye vardık diye oradakiler müsade edecek mı sandın

Birbirimizi kırdık tartışırken
Ağaca yaslanıp düşündük
Bazı şeyler sevenlere mantıklı gelirken
Sevgisizlere mantıksız olur

Arada kalmaksa en zor olandır
Kalbinin sesiyle ilerlerken birden dur denilir
Ne adım atıp kavuşulur sevdiğine
ne de arkanı dönüp gidilir.



Bir türlü kavuşamadığım sevgilim Furkan’a.