: Kimse duymasın diye nefesini tutar sessizce ağlarsın..
Geceleri kimse duymadan yağan yağmur gibi..
Belkide çaresizlik sana gelen kadim işarettir..
Nefes yaradanın da sol yanına eklediği sancı hediyendir
Benim dağlarım okyanuslarla birdir..
Gönlümün sevgiyle buharlaşmış yada donmuş halleridir..
Gizli hazıne idim aldığım her nefes sevdamın aynasını ikiye böldü..
İsa’nın nefesi midir seni içime düşüren acep..

Nefesimden çıkan harflerle sana alfabe olmuşum..
Gönül temaşada ise kelamın hükmü kalmaz..
Artık ne annen vardır nede baban nefessiz kalırsın
Gönlünün işaret ettiği sırata saçlarını toplar yürürsün..
Bir gün uzaklardan bir mecnun fısıldar kulağına umutlanırsın..
Kaybolmak gelir içinden ama yine bir fısıltı beklersin..
Acıları damıtmaktan uykuların firari..
Düşlerin ,akla ziyan sevinçlerine ram olursun..

Biz üç yerinden kırılmış ayak bileklerimizi sardık birlikte..
Biz idik beraber idik uykularda nefes, şarkılarda beste idik..
Şimdi tren garı bile olmayan bu şehirde üşüyorum..
Nefes nefese lamekan olduğum bu yerden göçüyorum..
Turnalar turnalar uzatın beyaz narin kanatlarınızı..

Ne tuhaf sağımdan solumdan dünyalı hayaletler geçiyor..
Bazen bir kelebek oluyorum rengarenk..
Bazende şişenin üzerinde değerliyken açılınca değersiz bir naylon kapak..

Şimdi tüm hayat sizlerin olsun..
Zevkü sefa revadır sizlere ama bana dokunmayın..
Ben mübarek hüşu ile sevdim kimene..
İçimde nefes nefese dönen turnalardan size ne!..
Öyle çok acının içinde sevmişim zembereksiz raysız..
Susalım seninle yağmur sonrası toprağın huzuru ile..
Uyku öncesi annenin busesi gibi..
Eski radyolardaki eski şarkılar gibi..
Tıpkı yaşamanın nefes almak olmadığı gibi..
KATYA
10. 01.2023