Bu ne yaman çelişki kendime hükmüm geçmiyor..
Gözüm yar ile muhabbeti seçmiyor..
Sol yanımda ölen turnam vurma göğsüme..
Bir kanat çırpışta yıktın dağlarımı..
Börteçine iken minik serçeye döndüm
Yağmur yüklü bulutlar ne ister benden..
Baharım kışa dönmüş mevsimlere hevesim kalmadı..
Gönlümdeki kınayı neden sildin yar..

Hem yetim hem öksüz bir besteyi eziyor yüreğim..
Tabağıma imbat döküldü şiirlerime izmir..
Şehirmi ıssızdı benmi kimsesizdim..
Ruhuma bulutları yerleştiren yare hükmüm geçmiyor..
Ellerinde hüzün anılarla başbaşa karanlık kuytularda yine serçelerim
Varlığı yok sayılmış yanlızlığım çarpıyor yüzme
Düşlerin alazlara ram olmuş kanatları yanmış kelebeklerin
Annenin eski desenli perdeleri örtmez acılarını.
İşte bu yüzden gönlüm yar ile muhbbeti seçmiyor.

Kokusunu övmediğin yaseminler küser..
Dökülür yaprakları ne desem hükmüm geçmez
Gözün yar ile muhabbeti seçmez
Yalnızlık şahdamarında kanına karışır
Hani gururun kinin gibi ağzına dolar
Ne olduğunu anlamazsın ama inadına seversin
.

Şafaklarda önüne çıkan eski kapılara bakarsın..
Elindeki anahtar ne sorularına cevap verir nede o kapıları açar..
Bilirsinki sen acı çekerken biyerlerde mutludur..
Yıldızlı gecelerin koynunda yitik düşlerini beklersin..
Fecrin kızıllığına dek anaforlarda gözlerini batırırsın diplere..
Lacivert gökkubbenin koynunda uyumak istersin..
İstersinde ne gözlerine ne uykuya hükmün geçmez..
KATYA