Mutluluğum bir çöl şarkısı sensiz
Yalnızlıklarin içindeyim hiç bitmeyen
Gönlüm ortaçağ Avrupa’sini yaşıyor
Sarsılıyor yine bedenim
Sessiz sessiz

Hüzün toprağımda fışkırdı
Attığın acı tohumlar
Gecelerim yine bozgundur
Perperisan
Girtlakliyorum bogazini mutluluğun
Üçüncü paketten sonuncu sigara gibi
Seni... Seni ufluyorum penceremden

Bir ben mi varım umutsuz yaşayan
Şu yeryuzunde
Sevilerden arta kalan kader kırık
Dayamisim gamlı başımı bir yastiga
Zaman geçip gitmiş
Ne kadar, bilmiyorum
Bak işte
Sularda yüzen yatağımda ben varım
Duvarda asılı
Boy boy resimlerin
Onlarla dalgın maziye giden
Ben varım ... MErYeM

Gözlerim kırmızı bir karanfildir şimdi
Karanlık geçti gençlik cagim
Çiçekler istiyorum mevsimlerden
Barisiyorum acilarla
Mutluluğa küsüyorum


Günay. Koçak. Berlin