İstemezdim böyle olsun, sevdamıza göz değsin?
Aklımın hiç köşesinde bile yoktu ayrılık!
Kim ister ki sevenlerin boynunu bir söz eğsin?
Kurduğum tüm hayalleri zora soktu ayrılık...

Birleşelim dedikçe ben, âlem girdi araya!
Her kes elinde bir tuzluk, bastılar hep yaraya!
En güzel duygularımla, atıldım maceraya;
Düşlerimin tam alnına kurşun sıktı ayrılık!

Bir bak hicran yarasından döktüğüm şu yaşlara!
İnsaf eyle, bir çare bul çektiğim telaşlara...
Gitmek kolay, kalmaya gör, neler gelir başlara!
Unutmak hiç kolay değil, tam bir şoktu ayrılık...

Ya hicransın ya da firkat, vuslat değil ki adın...
Ne Kerem’den ne Aslı’dan ders almadın be kadın!
Beni böyle boynu bükük koymak mıydı muradın?
Bir bilsen ne ateşlere atıp yaktı ayrılık...

Karşıdaki dağları tüm kara duman bürüdü!
O bir sözün ciğerime bilsen nasıl yürüdü?
Gönlümdeki gonca güller hep eridi, çürüdü!
Gülistandan inan ki çok kötü koktu ayrılık...

Sen ne dersen de güzelim, aramızda bir umman...
Sanki firkat için böyle karardı tüm asuman!
Bilmiyorum ne söylesem, ortalık hep toz, duman!
Kalbimin tam ortasından geçen oktu ayrılık...

*Antalya-2013/06
Halil Şakir Taşçıoğlu