Es gönül rüzgarım sen es yeter ki
Dağıma kar boran meltem istemem ,
Avcunda misk amber, gülden beter ki.
Papatya,mor sümbül, çiğdem istemem

Kül döken her karda, üşür sınırım ,
Tek seni bilirim, seni tanırım .
Resmine bakar da tez ısınırım
Cefam ol,şifam ol, müphem istemem

Gözümle göğüne çizdiğim bulut.
Aşığa aşk olsun, mazluma umut.
Kaynağın ne dersen: "Ellerimi tut"
Senden başka ilham, mülhem istemem

Sen neşem, sen hüznüm, sen kuşum, arım
Fikrimde gül yüzün, aşka çarparım ,
Bu yüzden her hecem eksik ve yarım ,
Beni sen tamamla eklem istemem

Tamamla ruhumu, tam anla, yanar,
Değirmen döndürür döktüğüm pınar
Ne altın, ne zümrüt, ne pul, ne dinar;
Ham elmas, kör altın, dirhem istemem ,

İçinde senli harf, çetin kışların,
Kırk fikri kül eder çırpınışların,
Kirpiğin kırk bir harf, gül bakışların;
Döndürsün başımı bohem istemem

Kendini benden gör, kalbi arala.
Gördün mü ? Dönüştün, kuşa, marala
İster vur! İster kır, ister yarala...
Çilen hoş, kahrın haz... Merhem istemem,

İbrahim Sezgin
(Veraya Mektuplar)