Ufukta güneşin ucu göründü işte.
Umut ufukta.
Sen, ağlama bacım.

Gün, Karakış olsa da mevsime çökmüş.
Ellerimi sıkı tut sevgilim,
Sarıp kollarını boynuma,
Yüreğini koy avuçlarıma sevda ile.
Gün aydın olsun,
Onca kötülüklere inat.
Kötülerin dünyasında,
Umudu ör ellerinle tırnak tırnak..
Karanlık gecelere doğ gülüşünle,
Sabah eyle acılarımı.

Umudun yeşerdiği sabahlarda,
Tan yeri alaca karanlığında, işte.

Şimdi, sisli gökyüzü olsa da, yurdumun.
Yine çiçekler açacak kırlarında.
Yeniden kuzulu koyunlar yaylım, yaylım.
Dağlarımızda yankılanacak, çoban kavalı.
Erken baharlarında kuş cıvıltısında.

Bugün ayrılığın günü olsada.
Bugün hasretlerin,
Özlemlerin üzerime çöktüğü gündür.
Ağırım kendime.
Ama umutsuz da değilim.
Yarına dair herşey.
En çok da İyilik,
Galip gelecek bir gün.
İnanıyorum can..
İnanıyorum..

Sen ağlama,
Öyle, içten içten kardeşim.
Unutma.

Umutsuz da yaşanmaz ki; gülüm.
Sevdayı büyüt yürek, yürek.
Vicdan vicdan.
Kuruyan dallarımız yeşerecek,
Karakış utancından terk edecek yurdumu.
Karanlık aydınlanacak elbet.
Sen daha çok sarıldığında sevdalarına.
Gözünü kırpmadan, daldan budaktan.

Ömür dediğin üç günlük dünyada,
Ayrılık çıkıp geldiğinde, o gün.
Bu gündür sevgilim
Beni hep böyle hatırla.
Öyle içten,
Ve,
Öyle yürekten olsun.
Beni hep gördüğün gün gibi sev.
Umuda ve hasrete dair olsun sevgilim.
Ayrılıyorum artık bu köhne diyarlardan.
Yoksul çocukların aç yattığı,
Ayarı bozulmuş şu dünyadan.
Size,
Yüreğinde sevda ateşi yanan,
Ve,
Söndüren gençlere emanet,
Bırakıp gidiyorum, sevdamı.
*
———-Haydar ATA—