Ve kasım da kayıp oldu avuçlarımın içinden üfleyi üfleyi gitti
Aralıkla buluşmuş diyorlar

Üşüyorum ellerimi sobaya sonra kalbime götürüyorum

Dolaptan çıkartım yünden dolamamı
şapkamı eldivenimi

Kış geldi sanırım üşüyor hücrelerim

Habire her kışda çocukluğuma giderim
Rahmetli dedem gelir aklıma
Sobayı yaktığında ezan vaktinde abdest alıp namaza durduğunu izleyip onunla secdeye varırdım
Sanırım o zamanlar alnım secdeyle tanıştı

Ve sonra misafirler gelirdi her daim

Çay sobada hazır beklerdi

-“Salih ağa ,derlerdi ona

bizsiz mi içersin çayları

Olurmu olurmu hoş geldiniz sizsiz olmaz dı

Ellerinden öperlerdi , bende kıskanır koşarak öperdim
ve tepside kan kırmızı çaylar dağıtılırdı
o soğuk kışlarda hem gönülleri yürekleri ısıtandan

Açlar mı susuzlar mı sorulur du evde ne varsa ikram edilirdi


Gelmişden geçmişden anlatırlardı
Ben dedemin dizinin dibinden ayrılmazdım utanırdım koruduğunu hissederdim başımı okşardı

O ara dışarıda dipinin sesi melodi olurdu sanki ıslık çalardı rüzgar

Fazla kalmazlardı
Çünkü erken başlardı hayat

Seher vakti herkes ayakdaydı çünkü

Ve şimdi ben babaanne ve anne anne olduğumda anladım , anladım ki

Torun deyince gözlerim parlıyor yüreğim zıplıyor yanımdan kayıp olurlarsa ben kayıp oluyorum dünya denen karanlık handa

Onlarsız ömrün eşiğinde! Yüreğim cız diyor gibi kapıda rüzgarın ıslık sesi gibi
Gökden kar taneleri gibi yapışıyor tenime hasret


Dünya bir dönme dolap imiş , sırasıyla binip yaşıyor hisediyoruz

Velhasıl yaşıyoruz kader merdivenlerini yavaş yavaş çıkarak hangi handa
Durak ederiz kim bile!

Ayşe Kavak