Yusufeli’yim ben,
Başım dumanlı bu vakitler
İçim yanık
Gözlerim kan çanağı
Göçebe bir şehrin sesiyim,
Hüzünlü türkülerin adresiyim.

İçimde büyür ürperti
Zangır zangır titriyorum
Yutuluyor sular tarafından geçmişim
Kiminin koştuğu sokaklar
Kiminin hayalleri
Gömülür benimle birlikte.

Kıyametim yakın
Yavaş yavaş batıyorum.
Adım başka bir yerde
Simalar aynı sima.
Ama ben gibi kokmaz sokakları
Bin bir meyve yok bahçelerinde
Zeytin kokmuyor sokakları
Her şey insan eli,
Her yer portre
Aşıklar el ele tutmamış,
Kazınmamış adları selvilere
Ne ramazan tatmış
Ne bayram görmüş.

Şimdilerde;
Ziyaretçim bol
Yükseklerden izleniyor,
Santim santim tükenişim
Bir tarihi gömüyor insanlar
Sevinçleri,
Hüzünleri,
Ağıtları,
Türküleri...

Yusuf eliyim ben;
Çoruh’la sevişen kent
Sularım durgun akacak artık,
Ben yok olacağım,
Beni unutmayın he mi
Arasına gelin üsten bakın
Çok hikayem var,
Çocuklara anlatacağım.
Vadiden alınıp,
Tepeye dikildi sancağım.

Ozan Ali AYDIN