Efkar kök salmışken yürek içinde.
Kor ateş püskürdü ta yüreğimde.
Kuru keyif ile zaten işim yok.
Efkarımı, zevzek keyfe değişmem.

Zalimin yanında zulüm kol gezer.
Uçan kuşa, esen yele zulmeder.
Birgün elbet devran döner gün biter.
Mazlum ile yenen soğan, bal olur.

Sağır çölde ağaç olmaz, ot bitmez.
Çiçekler kurudu, denizler yetmez.
Çakallar ulurken bu topraklarda,
Yiğit ölür ama, matem yas tutmaz.
Hoşgörüyü kuru kinle beslemem.

Zulüm her dem, şaşı yatar kör kalkar.
Köyde, kentte fukaralık kök salmış.
Bacılar yas içinde,gelinler ağlar.
Pir ile içilen acı kahveyi,
Cahil ile, bal bademe değişmem.

Baykuşu kafese hapseden cahil !
Örümcek kafada ışık bulunmaz.
Bülbül gam içinde şarkılar söyler.
Tomurcuk, gül 🌹 olup açana kadar.

Gece ayaz, gece sağır,gece kör.
Karanlığın sonu bir gümüş şafak.
Güneşe az kaldı haydi çocuklar.
Sam yelini, fırtınayla değişmem.

Ömər Yalçın
21.12.2022