Geldi zamanı, son bulmalı bu "veda" sahnesi...
Usul usul perde kapanmalı
Seyirciler bu hazin sonu alkışlamalı...
Yaş olup akarken gözümden sen
Hüzün bulutları gelmeli üzerime üzerime
Ben yine de,seviyorum gökyüzünün maviligini
Yüreğim ateşe düşmüş kor gibiyim
Yağmur çiseltisinden bir ses çınlıyor kulağımda
Mutsuz gülüşler sarıyor gözlerimi
Bir elimde sigaram,bir elimde kadehim
Yalnızlığa mahkum eyledim kendimi
Kelepçeledim kendimi tek kişilik hücreme
Dost olur bana kırık masamda duran kağıt ve kalem
Yazmamak için sana,direniyorum
O cesareti kendimde bulamıyorum
Kalemimden çıkacak tek kurşunu kendime sıkıyorum
Umutla vuslatı beklerken
Yüreğimin kaldırımlarından izlerini siliyorum
Sözün bittiği yerdeyim
Etrafımda boynu bükük sevdalar dolaşıyor
Zehir içiyor yüreğim yudum yudum
Yalın ayak toprak deniz gözlerin hatırına
Dolaşıyorum,ağlıyorum çocuklar gibi
Gözlerine bakarken akmalıydı gözyaşım
Acı olmamalıydı her damlasında
Bir yanlışlara düştüm
Attığım her adım sonumu getiriyor
Geldiğimi zannederken uzaklaşıyorum herkesten
Beni sensizliğe mahkum olmuşum
Sana yazıyorum,sana ağlıyorum
YEŞİLIRMAK