Kolay mı sanırsın!
Yüreğindeki bir canlıyı öldürmek…
Kolay diyorsan
Ya ölüme şahit olmamışsın sen!
Ya da
Ömrün boyunca
Sevgi huzurlu gömleğin olmamış hiç




Üstünde siyah önlük
Boynunda beyaz yaka
Hohladığında ısınıyorsa üşüyen ellerin
Gülümseyen dudaklarına
Ev sahipliği yapıyorsa yanakların
Minnetle selamla hayallerini




İnanmışsan dört yapraklı yoncaya
Çirkin ördek yavrusundan
Daha güzel olduğunu düşünüyorsan
Annenin taradığı saçların bozulmadıysa hala
Aklın erdiyse
Mutlu masalların gerçek olmadığına
Hiç sordun mu kendine
Nedendir kalbindeki bunca karanlık




Büyüdüğünü hayal ediyorsan
Kıymetlilerinden sonra geliyorsa kayıpların
Utanmıyorsan
Paylaştıklarının gün yüzüne çıkmasından
Hayatına yön veriyorsa cevapsız soruların
İstersen bir düşün
Yüreğindeki bir canlıyı öldürmeyi…




Hiç girmeyeceğim sevap günah işlerine
Uyumaktan ve düş görmekten korksan da
Başını yastığa koyduğun anı unutma
Unutma ki
Sabah uyandığında
Baktığın aynada kaybolmasın bakışların




Bulut mesela
Yağmur mu deseydim!
Belki de Kafdağı
Ya da zümrüdü Anka demeliydim
Hani ne bileyim, şair olmalıydın sen belki
Beklide annen gittikten sonra anneliği öğrenen…
Senden soruluyor ya hayat
Son karar sana ait deseydim!




Çok kitap okusaydın
Derya deniz olsaydı bilgilerin!!
Hiç tanışmasaydın ön yargı diye bir şeyle
Tüyün titreseydi hoca ve muska deyince
Parmak uçlarında baharlar büyütüp
Vakıf olsaydın evrenin bütün sırlarına




Cennet cehennem sırat..!
Son nefesinde dönüp baktığında arkana
Nefret etsen de ağlamaktan
Gözyaşlarını oluruna bıraksaydın
Bıraksaydın belki
Belki de fark ederdin aşkın şahsa münhasır olduğunu
Belki de o an vazgeçerdin insan olmaktan!




Düşünseydin!...
Aynı renk aynı ölüm aynı şiir
Ki düşündüğünü sanmıyorum
Düşünseydin eğer
Kurban aramak için
Tekrar tekrar
Dönmezdin cinayet mahalline