sensiz şu hayat ile nasıl başa çıkayım
Nasıl gülsün gözlerim nasıl mutlu bakayım
Bir umut kırıntısı ver ki taşıp akayım
Hicran duvarlarını dele dele yık’ayım


İster deli desinler ister öv’sünler beni
Ölene dek vursunlar her gün döv’sünler beni
Sen arkamda dur yeter durda görsünler beni
Uğruna dünyaları bir gecede yakayım



Yetmedi mi yıllarca hasretini çektiğim
Takvim yapraklarını koparıp tüket’tiğim
Namlu da paslı kurşun emir bekler tetik’im
Sen iste yüreğimin ortasına sık’ayım



Umudunu kes deme unut deme yar sakın
Unutamam dünyalar üstüme etse akın
Vuslat böylesi uzak hasret bu kadar yakın
Seni öyle sevmişken senden nasıl bıkayım



Öleyim de dağlarda beni aç kurtlar yesin
Olmasın bir mezarım çiçekler ekmeyesin
Çatlayan toprağıma göz yaşı dökmeyesin
Sen iste cesed’imi benzin döküp yakayım