Doğru söylüyorsun:
Ey !.. Sevgili ben bir ’’hiç’’ im...!
Lakin unutma ben olmasam sen de bir ’’hiç’’ sin...
Çünkü:

SEVGİLİYE

Saçlarını sepip döktüğün,
Ak alnının yazısıyım ben.
Süphan Allah çektiğin,
Tespihinin dizisiyim ben.

Başak topladığın tarlanın,
Yelle savurduğun harmanın,
Kıyısında biten ormanın,
Meşesiyim, mazısıyım ben.

Yaptığın eğrinin,doğrunun,
Çilekeş sinenin ,bağrının,
Kalbinde duyduğun ağrının,
Acısıyım,sızısıyım ben.

Saçlarındaki beliklerin,
Kalbindeki taş dorukların,
Gönlündeki boş höyüklerin,
Kazmasıyım, kazısıyım ben.

Baharda açan al güllerin,
Sana gül veren ak ellerin,
Yüzüne esen sert yellerin,
Ara, sıra, bazısıyım ben.

Uykunda gördüğün düşlerin,
Yüzündeki hilal kaşların,
Ağzındaki beyaz dişlerin,
Çifter,çifter azısıyım ben.

Benim öpe,öpe güttüğüm,
Mahsunca yüzüne baktığım,
Senin kesip kurban ettiğin,
Koyunların kuzusuyum ben.

Geçitleri kesip, tuttuğun,
Yollara pusuya yattığın,
Birlikte koşup ok attığın,
Avcıların tazısıyım ben.

Muzaffer’im deyip gezdiğin,
Tırnak ile deşip , kazdığın,
Karış, karış ölçüp çizdiğin,
Sınırların çizisiyim ben.


Muzaffer Boz