GÖNÜL KIRIK SABRİYE

Evimizden akşamları büyük, parlak ve sarı bir yıldız görünüyor....Adını bilmiyorum. Sabırdan gelen:
- SABRİYE koydum adını ...
Sabriye kara bulutların arkasında kaybolunca....

Öldürdün bütün umutları gitmekle,
Sensiz günler, aylar geçmiyor Sabriye
Asla unutulmuyor unut demekle,
Gönül kuşu sensiz uçmuyor Sabriye.

Hiç bir ilaç çare olmuyor yarama,
Gönül kırık; Ne etsem tutmuyor yama,
Ben bu dertten yaşarken ölmüşüm ama,
Terziler kefen biçmiyor Sabriye.

Her gece, her gece girersin rüyama,
Vuslatın gelir gündüzleri hülyama,
Hasretinle yanmış, yıkılmış dünyama,
Ayla güneş ışık saçmıyor Sabriye.

Aramakla bulunmaz sevda iksiri,
Benimdir bu aşkın kusuru, taksiri,
Önüme konan hasret denen zehiri,
Göz katlansa, gönül içmiyor Sabriye.

Varlığının esiridir bu fukara,
Yokluğun da ruhumu çekiyor dara,
İsyan edip ecel gelmeden mezara,
İnsan ha..! deyince göçmüyor Sabriye.
*
Muzaffer’im yaşadıklarım haksızca,
Olanlara boyun bükerim öksüzce,
Umutsuz; ölümü beklerken sessizce,
Dudağımda güller açmıyor Sabriye.

Muzaffer Boz
07.07.2025
Saat: 04 00