Ne desem boş
Ne desem beyhude
Bilinmez bir diyar ı gönüldür
Atmak istediğim
Sana kimliği hasretle
Bin türkü dile getirmek istediğim
Sırlar şehrinden bir elifbâsın
Adı sen de son olan
Nâr ı kadim çekirdeğinde
Göz görmeyince
Vurulmuş dizlerimde uyur bir şuur/altım
Genzinden yâkılmış tüm sevgiler
Utangaç bir aşk
Mırmırlar döneduran hayaller
Kefeni saat/imin
muammasında

Bir kıyamet nuruyla kalan
Hicran ile satırlarım sana
Sen de bir nur ila
Hazreti ışık ile hu hu lanan
Şulenin şems i hatmesi
Bir bebeğe vuruldu ziyaretim
Ağlarken boğazıma ukde düştü
Yutarken boğazıma sen ney’sin
Mevlâm
Azim uşana sarılırken
H/âlim yânık
Gönlüm durgun
Ne desem boş
Ne desem beyhude...
Muammasında

Sûkut ilâ bir cevşen i kebire
Burkulmuş bir son/bahar giysisi
Gelişinle müjdelenen bir mevsimde
ölüm;
gönülgâhımda duvarlar askıda
Azimmûşan
Ve bâhr i ile utangaçlığın raksında
Ve de Muammasında

Gül gibi bir endamın
Sır ile süs
Sevdada aşk
Mikâilime
Bir cefâ da sur
Sûphân
Bessâ
...

Gezgin imgeler ..