Evvel zaman içinde
Daha öksüz ve yetimliği tadmamış iken
Ağzı süt kokan gülüşlerim vardı benim
Göz değmesin diye annem hâbire dualar okurdu
Babam buğday başağı saçlarımı okşardı
Sabahın beşinde
Gecenin hüznü yırtan ninnisinde



Tanışmamıştım henüz ellerimin dokuz doğuran kederiyle
Âhhh Allahım kaçıncı senfoni bu
Ruhumun canhıraş bedenine deli gömleği giydiren
Aloe veramın benzini muma döndüren
Sevincimin yaşam dolu ışıklarını söndüren



Çok yakıştı sana diyorlar bide utanmadan sevdiklerim
Alaycı kahkahalar atarak
"Aklını yitirmenin şerefine ’ diyerek
Hüznümün anasını ağlatıyorlar el birliğiyle
Hissiz gözlerle bakıyorum onlara
Herşey aşktan diye kayda geçiyor hayat tutanağına
Nerden bilecekler ki
Sıfırın altında sana şiir yazdığımı
Izdıraptan parmaklarımın morardığını
Uykusuz gecelere dolunayla hohlaya hohlaya imza attığımı



Sakin ol diyorum
Ölüme gün sayan kalbime
Teklememen lazım
Derince nefes al
Şimdi aşkla ver



Umut var ya
Bizi hayata bağlayan sihirli değnek
Pamuk ipliğine dönse de
Ịzdırabı altın tepside sunsalar da
Yerle bir olan gülüşlerimizi
Ayağa kaldırmak için
Bir sandık dolusu
Naftalin kokusu kadar
Sebebimiz daha var
Hadi g ü l ü m s e ...








nagihan