Sözcüklerim vardı allı pullu
Kimi bakir kimi Çingene ruhlu
Ben sözcüktüm üreyen külünden kula kulluk yapmanın ötesinde
Külliyen yalandı külümden firar etmediğim
Meczup bir düş’ tüm belki de
Metruk hecelerin kundaklandığı

İki dudağım arasındaydı ölüm
Harem ağası dünün
Belki de beylikti öfkem
Günyüzü görmeye meylettiğim
Lakin geldi gelecekti ecelim
Aciz bedenimden çıktı çıkacak ruhum

Göçebeydim göçmen kuşlara nazire eden
Geçkin değilse bile yaşım
Yaslandığım mıydı aralıksız büyüyen yasım?
Ah, bir yasa mahiyetinde
Yassıada’ya uçtu uçacaktım
Neresi doğruydu hem devenin?
Gerçi sözünde durmak bir erdemdi lakin
Gönülsüzdüm artık yaşarken
Sözcükler kabrim
İmgeler üstümdeki ölü toprağı
Ölümsüzlük dileğimdi sözüm ona
Severek arşı alaya çıkan bir temenni
Teselli mahiyetinde tecelli eden

Hazan ya da hazır mıydım göç vaktine?
Huzurunda evrenin kapıştığım kadar içimdeki çocukla?
Soru eki neyse
Ünlemin şaşkınlığı
Uzattığım söz değildi hem
Sadece ruhun ve bedenin uzatmaları oynadığı.

Hükümlerdi verilen hükmedene duyduğum saygı
Hür sandığım değildi ruhumda saklı
Binlerce duygu
Bazen çıbanbaşı
Uyruğum ya da uydurduğumdan ziyade
Uyumsuz bir mevtaydım yaşayanların nezdinde

Ganimet bulmuşçasına sevdiğim nice insan
Gaipten gelen coşkum bazense bitimsiz tasam
Tasarladığım ne ki tenziye ettiğimden
Arda kalan üç beş kelime isyanın dibine vurmuşken

Birden başladım saymaya
Tam da gelmişken ikiye
İkileten hangi zihniyetse
Üçtü Allah’ın hakkı
Hak verdiğim kadar doğruya
Yürüdüğümdü sadece Hakkın Kapısı
Bir kuldan fazlası değildim haiz olduğum tek zerremle
Tapındığım sadece Mevla’ma
Askıya aldığım kadar hayatı
Ölümdü ve diğer âlem
İlla ki azat edileceğim bedenden çok uzakta
Buluşmak ve kavuşmak İlahi ve Ebedi Huzura…