deniz kayalıklara
doğru saklanırken
ansızın koptu şiir
tanrıçalar şevin vakti
bütün yakamozlara sevin dedi
-maviyi-
ve sular aysarlandıkça
imgeler üşüştü kirpik uçlarıma

aklandıkça gölgeler
kırıldı kasvetin
içimde telaşlı yangınlar ki
suyuna bahane
inerken papezlerinden
gözyaşlarında yıkandım

...
arsızlanan beden
ayyuka çıkan yalan çölünde
mutlak y/anlarının
muğlak ç/orağında bedevilendi
rubailer birikirken kalbimde

yolsuz bir tuvalin ortasında
bütün bakir renklerim nü

...
yalnızlığın heybesi boş
ay çırılçıplak uykuda
asminin dudağı kanarken
yıldızlar ne şehvetli çoğalmaya
meyvesi zehirden acı
içimde büyüyen salkımlarının

sonra suyundan mıdır dönemedim
gözlerinden...

...

bana el salla kaldığın yerden
düşlerime daldığın anda
bütün uykularım mülteci
bütün gemilerim
bandırasız seferlerinde
uçsuz bucaksız bir dünya
avuçlarımda
nü...

inan omuzlarım ağrıyor
taşımaktan
ikimizi