Kalemi kırkında kırmak isterdim,
Sen düştün gönlüme güzel yüzlü yar.
Yazmasam ölürdüm, yazdım delirdim!
Senin için gezdim bak bunca diyar;

Ey düşüme girip gerçek olan yar,
Gençliğim gidiyor eyle bahtiyar...

Dalgalı saçımdan eser yok şimdi,
Ne kaldıysa artık, gel sen yak şimdi,
Ha olmuş, olmamış, karnım tok şimdi;

Horozlar zamanı gelince öter,
Zakkum eksen, dileğince gül biter.

Zamanı değilken diledim seni,
Toyda çocuk gibi beledim seni,
Gülüm kaç kalbur da eledim seni;

Bütün eleklerden kusursuz çıktın,
Nihayet anladım, ben arsız çıktım!

Aslına bakarsan, arsız değilim,
Aldanma rengime, nursuz değilim,
Bahar zannettin ya, karsız değilim;

Çok kar tutar benim, büyüktür başım,
Bu yüzdendir asla bitmez telaşım...

Ne ettiysem benden düştün uzağa,
Ben koştukça, sen çekersin kızağa,
Galiba, ters düştüm bu yaman çağa!

Halden anlamazam, bilmezem dilden;
Yetti artık, silsen beni gönlünden.

Bu nece bir gidiş, bu nice haldir?
Yüreğim su kesti, boşalt ha, doldur,
İster düşür şimdi, istersen kaldır;

Güneş öldü, ay karardı bu gece,
Ben bittim de, bitmiyor bu işkence...




Hayrettin YAZICI