ne bitmez ihtiraslarımız var bizim
ne doymaz isteklerimiz
her vardığı durakta
bir sonraki durağı özleyerek geçen
fani hayatlarımız değil mi

boş tutkular
olmayacak hevesler peşinde
hep unutturur bize nefsimiz ebedi güzellikleri
baki olanı hep ıskalar insaniyetimiz
acılarla emzirdiğimiz gecelerde
savrulup duran arzularımız değil mi

zaman aynasındaki güzel düşlerimize dokunan
müstesna hayallerimizi yaralayan
yangın gecelerde
kalbimize paramparça ağıtlar okutan
dolunay düşlerinde göğsümüzü yaran da
ruhumuzu kendi yakınlığında yalnız bırakıp
eşkıya ateşlerde semender misali kavuran da
duygularımız değil mi

hüzünler esiyorsa ılgıt ılgıt
kuşlar sabahın tenine kırık kanatlarla dağılıyorlarsa
kırılmış bir dal gibi
ikiye bölünüyorsa gün batımı
çiçekli bayırlarda bir esenlik muson olup
esmekte değil mi hırslarımız

yağmurların eteğinden geçer şiirler
örselenir kelimeler aşklar boyu
dalgın efkarlara bürünür ayrılıklar
bir narin dala tutunmuş serçeler
ta göğsünden vurulur
ebemkuşağının altında ağlayarak
veda eden mutluluklarımız değil mi

şeb-i yeldada uzar haşre kadar
acılara tutunup iklimlerce sürüklenir
kanat çırpar turnalarımız
külleri savrulan
mecrası kuruyan ırmaklarca taşınan
sevdalarımız değil mi

gelin
beyaz şafaklarda zaman kıvama ermeden
yeni bir düş daha kuralım
bu sefer uzayıp gitmesin
emellerimiz gibi düşlerimiz de

*
saatler saniye misali akıyor.
tadılan zirve hazlar gönül sandukasına atılırken,
berrak ve aydınlık zihinler
tüm mekke hanelerine aydınlık fikirler taşımak üzere
yollara dökülüyor

peygamberin eşiğinde osman b. affan beliriyor.
mekke’nin önde gelen tüccarlarından biri
refah ve huzur içinde geçirdiği çocukluk yıllarının ardından
bedeni ipeğe,
karnı en leziz sofralarda yeterince doymuş
ruh açlığını nebi’ye iman ile gidermiş
kabilesinin sayısız işkencelerine maruz kalmış
cesur bir yürek

gecelerini ibadet,
gündüzlerini oruçlu olarak geçiren hz. osman
işte yine efendimizin eşiğinde
içeri girmek için izin bekliyor
her defasında kalbine üflenen ferahlık
ve kıpırtı var içinde

aynı kıpırtı,
kapıda osman’ın beklediğini duyan
peygamberi de sarmış.
zira yüksek ahlaki
meziyetleri ,terbiyesi
muhataplarında da edep hissi uyandırıyor.

peygamber bir çırpıda içeri buyur ediyor osman’ı
Allah rasulü’nün gösterdiği bu ihtimam
hz. aişe’nin dikkatinden kaçmıyor
bu ayrıcalıklı muamelenin sebebini soruyor.

rasulullah’ın
meleklerin bile kendisinden haya ettiği bir kimseden
nasıl haya etmeyeyim.
Allah’a yemin ederim ki melekler
Allah ve rasulünden haya ettikleri gibi
osman’dan da haya ederler

ilim, zühd ve takva ile süslediği
nazik, hassas ve mahcup mizacı ile
rasulullah nezdinde müstesna bir yer edinmişti
hz. osman

Allah resulü’nün
ashabım içinde
huyu bana en çok benzeyen osman’dır
sözüyle iltifat görmüştür

hz. osman anlatıyor
ben bir gece bir gurup kureyşlilerle beraber
kabe’nin yanında duruyorduk.
orada hz. muhammed’in kızı rukiyye’yi
ebu leheb’in oğlu utbeyle nişanladığını işittim

rukiyye çok güzel bir hanımdı.
daha önce onunla evlenmediğime çok üzüldüm,
bunu duyduktan sonra eve gittim
teyzem su’da binti küreyz’le karşılaştım.

o kendi çevresinde kahinlik yapıyordu.
beni görünce şiir olarak
benim ileride rukiyye ile evleneceğimi söyledi
ayrıca hz.muhammed’in
Allah’tan gelen bir peygamber olduğunu,
ona gidip iman etmemi tavsiye etti

ben bu kıssayı ebu bekir’e anlattım.
teyzen doğru söylüyor.dedi.
beraber resulullah’ın yanına gittik
hemen iman ettim

kısa bir süre sonra gerçekten ben
rukiyye ile evlendim
halk,insanların gördüğü en güzel şahıslar
rukiyye ve onun kocası osman’dır. diyorlardı

hz. osman’ın teyzesi,
müslüman olmadan önce kahinlik yapıyordu.
nitekim şakk ve satıh gibi
başka kahinler de
hz. muhammed (asm)’in peygamberliğini
haber vermişlerdi

rasulullah’ın kızı ümmü gülsüm,
uteybe b. ebu leheb ile nikahlanmış
fakat düğünleri henüz olmamıştı
rukiye isimli kızı da
ebu leheb’in diğer oğlu Utbe ile
nikahlanmış onun da düğünü henüz yapılmamıştı

hz. peygamber (asm)’e peygamberlik verilip
tebbet suresi inince ebu leheb iki oğluna
eğer siz muhammed’in kızlarını boşamazsanız
yanınızda durmak bana haram olsun. dedi

harb b. ümeyye’nin kızı olan anneleri de
muhammed’in iki kızını da boşayınız.
çünkü onlar babaları gibi sapıtmışlardır.dedi
onlar da hz. peygamber (asm) kızlarını boşadı

uteybe, ümmü gülsüm’ü boşadığı zaman rasulullah’a
ben senin dinini inkar ettim
senin kızını boşadım
artık ne sen bana gel,
ne de ben sana geleyim

dedikten sonra hz. peygamber (asm)’e saldırdı
peygamber’in gömleğini yırttı
o sırada uteybe ticaret için Şam tarafına gitmek üzereydi
hz. peygamber (asm) onun yüzüne bakarak
allah’tan, köpeğini sana musallat etmesini dilerim.diye
beddua etti

uteybe kureyşli tüccarlar ile yola çıkarak
zerka’ denilen bir yere vardılar.
oraya vardıklarında bir arslan
onların etrafında dolaşmaya başladı

uteybe feryad ederek
vallahi muhammed’in bedduası yüzünden
bu arslan beni parçalayacak.
ibn ebi kebşe (muhammed) mekke’dedir amma
benim katilim odur

arslan onların etrafında
bir kaç kere dolaştıktan sonra kayboldu
onlar da uteybe’yi aralarına alarak yattılar.
arslan tekrar dönüp aralarından geçerek
uteybe’nin yanına vardı
pençeleriye onun başını ezdi

hz. osman (ra), hanımı rukayye (ra)
ağır hasta olduğu için
resulullah (asm)’in izniyle
bedir savaşından geri kalmıştı
rukayye ordu bedir’de bulunduğu esnada vefat etmiş
müslümanların zaferinin müjdesi
medine’ye ulaştığı gün
toprağa verilmişti

hz. osman bedir savaşı hariç,
müşriklerle ve islam düşmanlarıyla yapılan
bütün savaşlara katılmıştı
rukayye’nin vefat edişinden sonra Resulullah (asm)
hz. osman (ra)’ı diğer kızı ümmü gülsüm (ra) ile evlendirdi

hicretin dokuzuncu yılında
ümmü gülsüm vefat ettiğinde
resulullah (s.a.s) şöyle buyurmuştu
eğer kırk tane kızım olsaydı
birbiri peşinden hiç bir tane kalmayana kadar
onları osman’la evlendirirdim

hz. osman (ra)
resulullah (asm)’in iki kızıyla evlenmiş olduğu için
iki nur sahibi anlamında
zi’n-nureyn lakabıyla anılır oldu

hz.ömer’ın kızı hz. hafsa (ra)
daha önce huneys b. huzayfe’yle (r.a.) evlenmişti
huneys vefat edince hz. hafsa dul kalmıştı
bu durum karşısında üzülen hz. ömer
resul-i ekrem efendimize başvurarak
olup bitenleri anlattı
hz. ömer’in gönülden arzusunu farkeden efendimiz,
kendisini daha fazla üzüntü içinde bırakmak istemedi

ben, sana hayırlı bir kayınpeder söyleyeyim mi diye sordu.
hz. ömer, söyleyin ya resulallah deyince
resul-i ekrem,
sen, kızın hafsa’yı bana nikahlarsın
ben de kızım ümmü gülsüm’ü osman’a nikahlarım buyurdu.

hz. ömer’i bu teklif fazlasıyla sevindirdi
derhal kabul etti
böylece, peygamber efendimiz
hz. hafsa’yı ezvac-ı tahirat arasına alırken
kızı hz. ümmü gülsüm’ü de
hz. osman’a nikahladı

redfer