Beni hep onlar yıktı böyle
Mevsimlere küsüşümün sebebi de
Hep onlar !
Oysa çok şey değildi istediğim
Sabahları ayrılırken gözlerinden
Akşamları kapımı açmaktı gelişine
Ellerinde huzurum ve umutlarla

Vedasız çekip gidişin
Yıktı içimde her şeyi
Yitiriyorum benliğimi
Anlamıyorlar sensizliğimi
Çok gördüler küçücük dünyamızda
Seni bana- beni sana...
Yarım kaldı mutlu şiirlerim sayfamda
Ağıtlar yaktım türkülerin nakaratlarında
Gel ! diye diye ... gittim kör kuyulara
Yusuf’u bekledim kanlı yaşlarla
Bir Yakup’tu yüreğim
Yakup gibi taa uzak diyarlardan
Burnuma çektim kokuların

Hep iyi niyetlerle yaklaştım kapılara
En renkli isteklerime engel koyup
Körpe umutlarımıza kara çaldılar
Söyle, nasıl güvenirim daha
Nasıl inanırım her yüze
Kötü ödettiler ikimize
İnsanları sevmek neymiş !
İşte bu yüzden dinmedi gözyaşlarım
Daha ötesi seni çaldılar benden
Hem, en güzel baharındaydın sen
Çaresizliğimden
Yalnız ağladım
Yalnız ağladım


Günay Koçak 22.11.2022